"Wij leerden vrede van hem"

"The Naftas of the Belt", "Let Me Down from the Castle", "Spring Came to the Gardens", "Edremit Looks at Van", "I'm Crazy, I Love You", "Malabadi Bridge" en nog veel meer... Selçuk Alagöz, een prominent figuur in de Anatolische rock-, poprock- en psychedelische rockgenres van de jaren 60 en 70, zanger, componist en songwriter, is gisteren begraven. Alagöz overleed in het ziekenhuis waar hij werd behandeld in de wijk Bodrum in Muğla. De dag ervoor werd er een uitvaartdienst gehouden in Muğla en werd zijn lichaam overgebracht naar Istanbul.

Er werd een ceremonie voor Alagöz gehouden in het Atatürk Cultureel Centrum (AKM) in Istanbul. Onder de aanwezigen waren onder meer Rana Alagöz, Alagöz' zus en jarenlange podiumpartner, zijn familie, Ferhat Göçer, voorzitter van de Musical Work Owners Group Professional Association (MSG), Burhan Şeşen, voorzitter van de Musical Interpreters Professional Association (MÜYORBİR), de Turkse volksmuzikant Çetin Akdeniz, zanger Bengü, schrijver Ömür Gedik, vrienden en dierbaren.

'DE KWESTIE VAN ORGANISATIE'

De ceremonie begon met de vertoning van een korte film met fragmenten uit het leven van de kunstenaar en interviews. Na de vertoning werden toespraken gehouden door MSG-voorzitter Ferhat Göçer, MÜYORBİR-voorzitter Burhan Şeşen, Alagöz' zus Rana Alagöz en zijn zoon Sencer Alagöz.

Göçer begon zijn toespraak met de woorden: "We hebben een zeer waardevolle broeder verloren." Göçer vervolgde: "Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd van de dag die ik met hem heb doorgebracht, is het belang van organisatie. Hij was een ouderling die er hard voor vocht om de zorgen van kunstenaars over te brengen. Hij was een broeder tegen wie ik opkeek."

Na Göçer zei Şeşen: "We nemen niet alleen afscheid van een zeer waardevolle muzikant, een zeer waardevol persoon. We nemen ook afscheid van iemand die zich dag en nacht onvermoeibaar heeft ingezet voor mensen bij ngo's." Alagöz' zus, Rana Alagöz, begon haar toespraak met de woorden: "Met uw permissie wil ik graag met mijn broer spreken", draaide zich vervolgens naar de kist en zei: "Mijn lieve broer, onze geliefde regisseur. Mijn broer van 77 jaar, mijn toneelpartner van 60 jaar. Nu staan we voor de laatste keer samen op het podium. Ik ben zo blij dat je me zo goed hebt aangespoord, ik ben zo blij dat je me niet hebt afgeschrikt, ik ben zo blij dat je het voortouw hebt genomen. Ja, mijn vader en moeder zijn dit pad ingeslagen en hebben ons gesteund, maar zonder jouw vastberadenheid, moed, veerkracht, creativiteit en dat prachtige hart van jou, zou ik nu misschien wel Rana de leraar zijn. Dankzij jou ben ik Rana Alagöz, in staat om anderen met bepaalde dingen te raken. Heel erg bedankt. We zijn zo trots op je."

'HIJ ONDERWEES DE MENSHEID'

Alagöz' zoon, Sencer Alagöz, zei: "Hij heeft me geleerd hoe ik een vader moet zijn. Echt bijzondere, zorgzame tijd doorbrengen met een kind was de belangrijkste les die hij me leerde. Nu benader ik mijn dochter en andere kinderen met dezelfde waarden die ik van hem heb geleerd. Hij heeft me menselijkheid geleerd. Hij heeft me geleerd hoe ik moet luisteren naar elke vriend die belt, hoe ik kan helpen en hoe ik moet geloven dat elk levend wezen, mens, dier of plant, waardevol is en dat we allemaal één zijn. Dit zijn de waarden die ons in deze moeilijke tijden staande en verenigd houden. Liefde, geweten – ik heb ze allemaal van mijn vader geleerd."

De begrafenisplechtigheid van Alagöz vond plaats in de Zincirlikuyu-moskee, na de oproep tot gebed in de middag. Hierna werd hij begraven op de begraafplaats van Zincirlikuyu.